به گزارش خبرنگار ورزشی آهن‌نیوز، تساوی یک بر یک فولاد در تهران در مقابل استقلال شاید به ظاهر خیلی نتیجه غیرمترقبه‌ای برای فولادی‌ها نباشد اما در واقع با نگاهی به شرایط بازی در خواهیم یافت که شرایط فولادی‌ها در این بازی چندان جالب نبوده است.
درباره جوادنکونام و نگاه او به سبک و سیاق بازی و اصولا استراتژی منتخب او برای تیم‌های زیر نظر او کافیست به نتایج او در این هفته‌ها رجوع کنید تا مشخص شود نکونام قطعا برای بزرگی کردن در دوران مربیگری حالا نیاز به تغییر ذائقه فکری خود دارد و در واقع فلسفه خود را یا باید تغییر دهد و یا آنرا ارتقا بخشد.
انتظار از جوادنکونام با این تیم پرهزینه فولاد قطعا صرفا دویدن و تخریب و صرفا ارسال روی دروازه حریفان نیست!
بازی با استقلال نشان داد هرچقدر نکونام و تیم مطبوعش به پِرس کردن از جلو و فشار گذاشتن در زمین حریف اصرار داشته باشند نمی‌توانند با این روش در تمام بازی‌ها به نتیجه دلخواه خود برسند.
نیمه اول بازی با استقلال هم دقیقا زمانی که چند موقعیت در عمق دفاع فولاد ایجاد شد برای نکونام زنگ خطر را به صدا درآورد. جاییکه نکونام دستور عقب نشینی را به تیم خود در بین دو نیمه در رختکن داد تا از سرعت و تکنیک مهاجمان استقلال تیم او در امان باشد و فضاهای دیده شده در بین مدافعان فولاد با تجمع بازیکنان پوشش داده شود و عملا این تیم از پرس کردن از بالا به یک تیم دفاعی در زمین خودی بدل شد تا بتواتد یک گل خود را حفط کند. این اتفاق همان مشکل اصلی فولاد بود و هست که شاید تا بازی به استقلال آن را تمرین نکرده بودند و سردرگمی عجیبی در فاز دفاعی این تیم دیده شد. استقلال ساپینتو هم از همین فضا و ارسال توپ‌ها پشت دفاع راست فولاد نهایت استفاده را برد و بارها خطرساز ظاهر شد.
نکته اصلی این بازی برای فولادی‌ها اما عدم توانایی بازگشت به بازی بود و صرفا بسنده کردن به تساوی و یک امتیاز بازی، اگرچه نمی‌توان از خوب بازی کردن استقلال بخصوص در نیمه دوم بازی با فولاد براحتی گذشت.
فولاد و جوادنکونام نیاز به تفکرات متفاوت‌تری بخصوص در جریان بازی‌ها و در فازهای انتقال و فازحمله دارد بخصوص که این تیم باید با تنوع تکتیکی بیشتر در جبهه آسیا هم بجنگد.
انتهای‌پیام/ الف.ک
نظر شما